Gegevens:

Vier bij de galerie betrokken kunstenaars, Wout Muller, Wout van Vliet, Kristians Tonny, Jasper van Putten en twee galerie eigenaren van Galerie Mokum, Dieuwke Bakker en Michael Podulke zijn nu overleden. Eveneens overleden de auteur Henk Romijn Meijer die een boek schreef over het reilen en zeilen van Galerie Mokum onder de titel "Lieve Zuster Ursula" uitgekomen bij uitg. van Oorschot, Am sterdam. Het boek is als sleutelroman echter nauwelijks verkocht.
Alle genoemden figureerden in de jaren zestig in de galerie als vaste leden van de Mokum groep.
Het is de vraag of alle betrokken personen zich realiseerden dat in de jaren zestig galerie Mokum geschiedenis schreef en het kunstklimaat in Nederland blijvend heeft beïnvloed.

Vrij Nederland heeft er indertijd een pagina aan gewijd met Henk Romijn Meijer als auteur die een hekel aan mij had en ik aan hem. Gelijk oversteken die antipathie dan zit het altijd goed.
De politie heeft er toen niet veel aan gedaan, via DNA onderzoek nu zouden ze heel wat verder zijn gekomen.
Ik krijg met moeite informatie van betrokkenen. Laatst nog gemaild naar haar opvolgster die pas over een paar maanden wil reageren. Ook gezellig.
De grillen van de deelnemers aan het kunst sirkwie zijn mij inmiddels bekend.
De historie van Galerie Mokum zal nooit beschreven kunnen worden; De 30 jaar aan zeer goed bijgehouden documentatie is door slordig beheer verloren gegaan. Het is mij en grote ergernis dat zich zoveel amateurs met het beleid avnd ei galerie hebben bezig gehouden. Een aantal van de vaste exposanten uit de zestiger jaren is nu ook al dood, een gedeelte (o.a. Teun Nijkamp, Chris van Geest, Clary Mastenbroek) wil niet met mij praten, alleen via Tobias Baanders een en ander gehoord sept. 2005.
Dieuwke Bakker had een talent om mannen aan te trekken die op haar ondergang uit waren en wie dat niet was, zoals ik, vervreemdde zij zich van.

De tekening is verwijderd van een expositie in Galerie Mokum door galerie eigenaresse Dieuwke Bakker, die toch al zeer negatief tov mijn werk stond omdat het niet tot de clichés gerekend kon worden waar het Hollands realisme zich van bediende. Deze mevrouw betichtte mij herhaaldelijk van een SS-mentaliteit en beweerde dat mijn familie uit SS-ers bestond. Niet lang daarna werd zij enkele malen opgenomen in een psychiatrische inrichting. Wie zich tegen Fred van der Wal verzet daar loopt het slecht mee af, zoals de verstandige lezer al lang weet. Het was mode in de jaren 60 om selectief verontwaardigd te zijn. Bij het minste of geringste betitelde tien over rood aanhangers anderen van fascisme, nazi aanhanger, kapitalist en reactionair te wezen.
Werd een Joodse schilder in Amsterdam niet aangekocht bij de gemeeente aankopen dan ontstak hij soms publiekelijk in wwoede, vloog zijn eigen kunstwerk aan, rukte het van de muur, trapte het in elkaar en schreeuwde datde aankoop commissie uit anti semieten bestond. Aangenaam divertissement.
In de jaren zestig in Amsterdam was een gesubsidieerde kunstartiest tenminste nog een kunstartiest…