Gegevens:
"Al liep ik honderd jaren"
De wereld is groot
zo groot en toch ook
weer zo klein
lopend duurt het jaren
in een straaljet uren
digitaal duurt het seconden
een minuut is al te lang
en toch is de afstand onoverbrugbaar
kan je niet spreken alleen schrijven
kan je troosten
over je verdriet kan ik praten
alleen digitaal
lopend kom ik niet bij je
al liep ik honderd jaren
je ogen zie ik niet
wil het zien je verdriet
samen met je huilen
het begrijpen wat je zegt
het troosten wat je nodig hebt
want je moet verder met het leven
digitaal of lopend
SB
© november 2009, sb lavandula, BasicPublishing.nl
Reacties:
Bij dit prachtige gedicht van jou Hans had ik de groene duim nog niet gezet terwijl die toch dik verdiend was. Bij deze dus!
Een heel goed weekend, liefs van Corry.*
Geplaatst op: 2010-02-05 23:00:09 uur
grtjes,
eugeen
Geplaatst op: 2009-12-09 01:39:58 uur
Fijne zondagavond en liefs v. Josselyne
Geplaatst op: 2009-11-29 17:50:14 uur
Een bijzonder mooi gedicht Hans, vol emoties!
Een fijn weekend, liefs van Corry.*
Geplaatst op: 2009-11-28 04:15:29 uur
Geplaatst op: 2009-11-27 23:12:10 uur
Heel gevoelig beschreven.
groeten van Jos.
Geplaatst op: 2009-11-27 20:17:22 uur